من هفت ساله ازدواج کردم. یک پسر هم دارم آقا...
نکته ای که هست اینه که من و زنم هر دو وقتی ازدواج کردیم حتی ۵٪ هم با قبل از ازدواج فرق نکردیم. همون گوهری که بودیم موندیم. این بهمون اعتماد به نفس برای زندگی مشترک میده.
البته زندگی مشترک مشکلات خودش رو داره و هر چیزی ۱۰۰٪ خوب نمیشه. ما هم با هم مشکلاتی داریم ولی سر جمع برآیند مثبتی داره که باعث میشه با هر قیمتی (یه وقتایی فداکاری و یه وقتایی تحمل!!) با هم زندگی کنیم. در ضمن به هم گیر نمیدیم که برای همزیستی مسالمت آمیز خیلی عامل مهمیه .
تو دنیا تعداد مزدوجهایی که با هم میمونن خیلی بیشتر از زوجهاییه که از هم جدا میشن و این نشون میده که میشه با هم موند.
خیلیها هنوز بالغ نشده میگن من شوهرآیندم باید پول دار باشه یا زنم باید فرانسوی بلد باشه!! بابا اون دله باید گیر کنه که عمل شریف ازدواج صورت بگیره.
احساس رو نمیشه قانونمند کرد. فقط میشه بهش شاخ و برگ داد یا تو سرش زد. وقتی آدم برای احساسش کلیشه تعریف کنه به قول
آنیتا پارادوکس هوا میکنه و اونوقت ...
دلو باید راحت بزاریم وگرنه از تو نابودمون میکنه. فقط باید مواظبش باشیم که جفتک نندازه!!!
حرف زیاده ولی من میگم آدم بدون جنس مخالف دیوونه میشه. هرکی هم بگه نه دیوونست! (اینو گفتم که کسی نگه نه D:)
پایدار باشید
بحث بعدی: برقراری و تداوم ارتباط با دیگران