دو چیز تو دنیا خیلی به پیشرفت علم کمک کرد:
یکی عمر جاوید که قرنهاست دانشمندا میخوان بهش برسن و اون یکی کیمیاست که یه دانشمندای دیگه ای در همون قرنها دنبالش بودن که به هرچی بزنن طلا بشه...
شاید به نظر نیاد که این دو چه تحولاتی را در علم زیست شناسی و شیمی ایجاد کردند و به هوای اینا چه کشفای عظیمی انجام شده.
راستش خیلیا تو این دنیا به هردوش رسیدن ولی حیف که بعد از مرگشون!!!!
مثلاْ ونگوگ در فقر مرد. حالا ببین کاراشو چند میخرن!!
شاید حق آدما اینه که موقعی که هستن تحویلشون گرفت.
در ضمن...
کسایی که میمیرن در دو حال فراموش نمیشن: یا خیلی خوبن یا خیلی بد و خونخوار
جالبیش اینجاست که بداش معروف تر میشن...
چرا؟