سلام برو بچ!!
با همه تفاسیر مختلف از دوستی که سر منشاء عشقه فکر میکنید که اگر کسی رو به عنوان دوست قبول کردید تا کجا باهاش میاین. چه قیمتی براش میذارین و راحت بگم چند میفروشینش؟
یه چیزی رو بگم. موقعی که از آدما متوقع میشیم همه چی یادمون میره. تمام ساعات خوب یا بدی که با دوستمون گذروندیم و این رابطه را ارزشمند کرده رو ایکی ثانیه جیش میکنیم توش و با یک کلمه تمومش میکنیم. تازه اگر به خودمون شک نداشته باشیم این یک کلمه رو به طرف میگیم و گرنه که اونم تو دلمون میگیم.
بابا دوست کم پیدا میشه اگر پیدا کردین دو دستی بچسبیدش!!
پایدار باشید
چون نهالی سست می لرزد
روحم از سرمای تنهایی
می خزد در در ظلمت قلبم
وحشت دنیای تنهایی .
دیگرم گرمی نمی بخشی
عشق ای خورشید یخ بسته
سینه ام صحرای نومیدی ست
....خسته ام
از عشق هم خسته ..
اقتباس از "گلسا " ۱۱/۴/۸۲
پایدار باشید
تا حالا فکر کردین کی دوستتونه؟
یه وقتهایی کسایی که دوستتونن آزردتون میکنن. مثلاْ یه چیزی میگن که تا فی خالدونتون میسوزه یا یهو با یکی از دوستای مشترکتون خیلی قاطی میشه یا.....
فکر کردین که حقتون تو دوستی با آدما چقدره؟ یا آیا همون اندازه که از دوستتون توقع دارین اجازه متوقع بودن اونو بهش میدین. از همه مهمتر هیچوقت فکر کردین که اگر جای اون آدم بودین چیکار میکردین؟ این آخری رو مطمئن باشین که کاری که خودتون تو اون موقعیت انجام میدادین بدتر بود..... نه؟
اینا رو گفتم که بگم نسبت به آدما چه دوست چه دشمن باید راحت فکر کرد و سخت نگرفت. حق آدما رو از دنیا ما تعریف نمیکنیم ولی حق خودمونو میتونیم بگیم چیه. یه کم توقعمون کم تر از آرزوهامون بشه همه چی درست میشه.
پایدار باشید