رو به آینه ام
جای او میشکنم
نگاه آشوب بغض
و نَفَس سنگین بر پاهایم
اما
هنوز ستونند
به زیر حوادث
کجاست صافی کودکی؟
خواب بی کابوس آرزو
و آدمیان
در گذرآمد و شد
میان خواب و بیداریم
پنداری
نیرنگ لبخنداست
واگرنه
من کجا و آنها کجا
پایدار باشید
روشنِ سیاه
این آرامش میتونه به آدم فرصت بده که فکر کنه...
به چی؟
به اینهمه زیبایی که میتونی از لای زشتیا در بیاری.
از لای آلودگی هوا و اپیدمی میشه یه استراحت ۲ روزه رو تو خونه کنار خانواده داشت
از لای گرونی میشه صرفه جویی رو در آورد تا اوضاع درست شه
از لای مشکلات سیاسی میشه بیخیالی رو درآورد . سیاست به من چه ربطی داره
از لای تبرج میشه اندام زیبای بانوان محترمه را دید زد...
...
به یه نفر گفتن این پسره ۱۷-۱۸ سالهه سر کوچه به مادرش تجاوز کرده باباشو کشته و در رفته! یارو گفت خوب الحمدالله!!! شاکی شدن گفتن آخه این شکر داره؟ جواب داد: خوب بود به باباش تجاوز میکرد مامانشو میکشت تازه فرارم نمیکرد؟؟؟!!!!
...
همیشه بدترش هم هست. این با قناعت کردن کورکورانه که آدمو منجمد کنه فرق میکنه.
به نظر من کلید حل این معما در اولویت بندیه.
یکبار باید نشست و همه چیزهایی رو که میخواد بنویسه. بعد به هر کدم یه امتیاز اولویت بده و یعد فهرست نیاز هاشو بر اساس اولویت بچینه.
نتیجه اش اعجاب میکنه: برنامه ریزی کمترین چیزیه که نصیب یارو میشه
احتمالاْ یکی از دوستان برای من کامنت میزارن که اگر بیلزنی در کون خودتو بیل بزن. (قبلاْ پیشنهاد دادن ایشون!! احمق) من اینکارو معمولاْ سالی دو سه بار میکنم. (البته منظورم بیله نیست) به من که نتیجه داده...
پایدار باشید