هفته پیش قرار شد وقتی دارم شمع های تولد ۳۹ سالگیم رو فوت میکنم یه آرزو بکنم ...
هیچ آرزویی نداشتم...
ولی پر از امید بودم...
شاید خوشبختم...
پایدار باشید
مدتی بود نمینوشتم. شاید چند ماه. ولی هیچوقت نتونستم به خودم اجازه بدم وبلاگم رو پاک کنم. حداقل همیشه واسه نوشتن بوده...
وبلاگ یک هویت مجازی به آدم میده که میتونه خود آدم باشه...
یه بزرگی تو همایش پرشین بلاگ خوب گفت که با هویت مجازی میتونی خودتو اصلاح کنی...
چطور میتونی پاکش کنی؟؟ اونم به این دلیل!!!!
خوش اومدی تازه وارد...
پایدار باشید